Bekijk hier de volledige serie

Deze zijn van mij. Normaal zou ik met je lachen, springen en spelen, maar nu is mij iets heel teers toevertrouwd. Nee, ik kan dit niet loslaten. Jij hebt makkelijk praten, jouw handen zijn leeg. Wat als ik dit laat gaan en jij kan zien wat er daadwerkelijk bij mij binnen zit? Durft ik dat?

En nu wil ik iets zeggen! Tadaaa! Kijk een wat ik gevonden heb. Wil je ook? Stap dan op mijn podium. Eng? Ben je gek! Dit is mijn favoriete plek. In de spotlights, waar iedereen je goed kan zien. Kijk eens wat ik kan! Wat je vind mag je houden. En nu ik hier sta, in het volle zicht van de wereld, ben ik niet bang. Want is het gezien worden of zien, wanneer je in het middelpunt staat?

Zal ik je eens een geheim vertellen? Leven is een groot feest, maar je moet zelf de confetti strooien. En ik heb veel confetti om te strooien, slingers op te hangen en liedjes om te zingen. Mijn leven is mijn feestje. Omdat ik de regels bepaal, weet ik precies hoe fijn het is en in de toekomst gaat zijn. Wil je liever die volledige controle of laat je de leuke dingen in het leven aan het toeval over?

Er was eens een meisje met ballonnen. En ze wilde touwtje springen, stoepkrijten en dansen totdat de zon onderging. Voor eeuwig spelen, want zij werd vast nooit groot. Diep van binnen woont dit meisje in elke vrouw. Ze wacht vol ongeduld om weer te rennen, met waterballonnen te gooien en met een slee van een besneeuwde heuvel af te scheuren. Dus, wanneer ga jij weer spelen?