Bekijk hier de volledige serie

Vroeger was de wereld nog makkelijk. Zon door de ramen, de zoete geur van ranja en de krullen van mijn pop die mijn wang kriebelden. Zorgeloos. Nostalgie maakt mij trots op de volwassene die ik nu ben. Mag ik terugverlangen naar vroeger als ik zo gelukkig ben in het nu?

Omdat ik van je hield, liet ik je gaan. Maar ik ben je nooit vergeten. Ik zal hier op je blijven wachten. Ik heb geduld. Ik weet dat jij mij niet vergeten bent. Dat troost mij. Want willen we allemaal niet iemand die voor altijd voor ons klaarstaat?

Het leven laat zijn sporen na. Zelfs nadat wij vertrokken zijn, blijven de dingen die we hebben achtergelaten op ons wachten. Een oud huis, een verloren liefdesbrief, onze oude pop. Zij houden vast aan onze energie, wachten op het volgende dat komt. Blijf jij ook wachten of stap jij zelf op je toekomst af?

We willen allemaal controle over ons eigen leven. Toch worden we veelal geleefd door onze omstandigheden. Werk, gezin, vrienden: het kost ons allemaal tijd. Daardoor lijkt het of we niet langer zelf de touwtjes van ons eigen leven vasthebben. We zijn levende poppen geworden. Leef jij of wordt jij geleefd?